25 Haziran 2013 09:30..İstanbul Yenibosna Nisa Hastanesine yatışım yapıldı.Sancılarım gece başlamıştı ama telaşlandırmamak için evdekilere belli etmedim.Yeterli sancım olmadığı için Suni Sancı verilmeye başladı..Saat başı gelen ebeler ve her yarım saatte bir beni kontrol eden sevgili doktorum Seymin TURAN..19:00 da son kontroller ve son bekleyişler..NTS de 152' leri vuran sancılar..Artık gelsin diye yalvarıyorum..Saat 21:30 ve doktorum 'sezaryen hazırlıkları başlasın'..Annem ve eşim ile yaşlı gözlerle vedalaşmalarımla saat 22:00 de kendimi ameliyathane de buldum.22:20'de Ahmet Tuna'm..Benim maceram,serüvenim,tatlı telaşım, herşeyim dünyaya gelmiş..23:45 ameliyathaneden çıkarken ebe sesleniyor..'Canım benim hadi oğluna böyle baygın gözlerle mi bakacaksın'..İmkanı yok açamıyorum gözlerimi.Genel anestezi sonuçta..Odama getirildim hala doğum yaptığımın farkında değildim.Karşımda bir ciyaklayan ses..Tek söylediğim 'Bu benim mi şimdi?'..Narkozun etkisi anında bitmişti..O yumuk gözler beni gözyaşlarına boğmuştu bile..Hamilelikte apayrı bir süreç fakat işte bu duygu hiç bir şeye değişilmez..O an anladım hayatım bir daha eskisi gibi olmayacak, kafama göre çıkıp gezemeyeceğim, tatile gidemeyeceğim,'hadi ben yatıyorum artık' diyemeyeceğim, istediğim saatte kalkamayacağım..Evet bunların hiçbiri olmayacaktı ama o minik eller yüzüme dokunurken uyanmanın verdiği hazzı hiç biri vermeyecekti..Akşam olunca uykusu gelen miniğimin göğsümde uyurken o mis kokusunu içime çekmenin hazzını hiç biri veremeyecekti..İyi ki geldin tosuncuk..İyi ki uykularım kaçıyor..İyi ki evim darmadağın..İyi ki mutfağım kalabalık.. İyi ki varsın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder